Skiing Alone
Rano zawsze mamy przyjemny, zdrowy spacer na stoki, co oznacza, że jestem kompletnie zdyszany, zanim jeszcze założyłem buty narciarskie.
Dzieciaki są zawsze dwadzieścia kroków przede mną.
Młodość marnuje się na młodych. – George Bernard Shaw
Amen, George. Amen.
Zawsze z samego rana spotykam najciekawszych ludzi podczas wjazdu na gondolę. To był miły dżentelmen z Nowego Jorku, który był na wycieczce z dziesięcioma przyjaciółmi z uniwersytetu, do którego uczęszczali w Australii. To były jego czterdzieste urodziny, a jego przyjaciele kazali mu założyć ten świński kostium na narciarskie ubranie, żeby to uczcić. Kilkoro jego znajomych było z nami w gondoli i przez cały czas chichotali i pękali.
Chłopcy nigdy się nie zmieniają, prawda?
Jeżdżę sam na nartach całkowicie z własnego wyboru, ponieważ nie chcę być zmuszany do pójścia tam, gdzie nie chcę, a szaleni szaleńcy w mojej rodzinie stracili wszelką perspektywę… i przepaść między naszymi definicjami stromych i zabójczych nachylenie właśnie stało się zbyt duże. Więc macham im na pożegnanie, kiedy już dotrzemy do wyciągów, i mówię im, żeby się dobrze bawili i nie szukali mnie cały dzień.
2121 numer anioła
Można by pomyśleć, że góra jest samotnym miejscem, gdy jeździ się samotnie na nartach… ale tak nie jest. Naprawdę to lubie. Mogę przestać co dwie minuty, jeśli mam na to ochotę i mam na to ochotę. Któregoś dnia zatrzymałem się po około godzinie, aby obaj sprawdzić telefon komórkowy na wypadek, gdyby któreś z moich dzieci napisało do mnie SMS-a, i spojrzeć na moją mapę biegów, aby upewnić się, że nie wpadłam w bałagan. Postanowiłem zatrzymywać się na poboczu trasy, na której byłem, żeby nikomu nie przeszkadzać i żeby nie zostałem potrącony przez przejeżdżających snowboardzistów lub narciarzy.
Więc stoję tam z telefonem komórkowym w jednej ręce i mapą w drugiej, pochylam się w butach narciarskich, by dać odpocząć udam, i znikąd jestem całkowicie zabrany przez kobietę, która, jak się okazuje, Byłem nieco gorszym narciarzem niż ja. A kiedy mówię, że został wyjęty, to znaczy, że poleciała moja mapa, poleciał telefon komórkowy, jedna z moich nart spadła i pierwszą myślą, jaką miałem, było to, że chcę mojej mamy. Ale zanim zaczęłam płakać, miły członek patrolu narciarskiego, który widział cały krwawy incydent, zatrzymał się, aby pomóc mi założyć narty i zebrać dumę, która była rozrzucona na zaśnieżonej ziemi u moich stóp.
Kobieta szczerze przeprosiła i szybko uciekła z miejsca zdarzenia. Nigdy więcej jej nie widziałem.
Nigdy więcej nie zobaczyłem swojej mapy.
Znalazłem swój telefon komórkowy i potwierdziłem, że w rzeczywistości nikt z mojej rodziny nie pisał do mnie. Pomyślałem, że to dziwne, że nie skontaktowali się ze mną po pomoc lub poradę w sprawie najlepszych miejsc do jazdy na nartach, ale może to tylko problemy z sygnałem.
A cudowna rzecz? Nie ma na mnie zadrapania.
Och, nigdy więcej nie pójdę… ale przynajmniej nie ma na mnie zadrapania.
Pomijając kolizje, lubię też jeździć na nartach w pojedynkę, ponieważ mogę poświęcić cały czas na zjazd ze wzgórza.
A propos zejścia ze wzgórza: Pod koniec dnia w poniedziałek, kilka godzin po spotkaniu z kobietą, która mnie zabrała, wpakowałem się w trochę bałaganu, kiedy skręciłem w złą stronę (pamiętaj, że już nie miałem moja mapa) i skończyło się na tym, że musiałem wziąć krótki niebieski zamiast dłuższego zielonego, aby dostać się do windy, która zabierze mnie na łatwy bieg, który zabierze mnie do gondoli, która zabierze mnie z powrotem na dół góry. Blues – nawet krótkie bluesy – całkowicie mnie przerażają z psychologicznego punktu widzenia, więc w zasadzie stałem na szczycie wzgórza, zupełnie nie mogąc się ruszyć. Założyłem, że umrę tam na szczycie tego niebieskiego, ponieważ w końcu będę głodny i zamarznę, nie mówiąc już o pani Prawdziwe gospodynie domowe z Beverly Hills tamtej nocy, ale nie miałem zamiaru prosić o pomoc przechodzących instruktorów narciarstwa, którzy byli bardzo zajęci swoimi uczniami.
Ale właśnie wtedy zobaczyłem instruktora zbliżającego się z klasą sześciorga dzieci, które nie mogły mieć więcej niż cztery lata. To, co robią ci instruktorzy, to idą przed dziećmi i pokazują im drogę, którą powinni zejść ze wzgórza; potem dzieci po prostu podążają śladami instruktora, jeden za drugim, obracając się i nawigując, aż bezpiecznie zejdą na dno.
Prawdopodobnie widzisz, dokąd to zmierza. Nie mając żadnych innych opcji, po prostu zaczepiłem się na końcu szlaku studentów i stałem się rudowłosym kambuzem w średnim wieku, skręcającym powoli i podążającym śladem trzymetrowych narciarzy przede mną. Nie wiedziałem, co jeszcze zrobić. Nie miałem pojęcia, jak mam zejść ze wzgórza i chociaż czułem się trochę winny, korzystając z bezpłatnej 8-minutowej lekcji, jak zejść z niespodziewanego błękitu, byłem po prostu wdzięczny, że otrzymałem druga szansa na życie.
ile lat mają dzieci Ree Drummond
Dziękuję, że pozwoliłeś mi zdjąć to z piersi.
Zrobiłem kilka selfie na windzie. Jak wspomniałem wczoraj na Instagramie, matkom nastoletnich dzieci nie wolno robić selfie, chyba że ich twarze są zasłonięte goglami i szalikami.
Więc wszystko jest jasne.
Oto alternatywny kąt.
Oto mój profil.
Oto, co robi Charlie, kiedy mówię Charlie! Chcesz trochę bekonu?
Właściwie przydałaby mi się teraz trochę bekonu.
I trochę Bengay, jeśli o to chodzi.
I trochę akupunktury.
I ibuprofen.
I paracetamol.
Narciarstwo krzywdzi ludzi,
Kobieta-pionierka
