Mała Petunia

Little Petunia

Niedługo skończy jedenaście lat. Jedenaście lat i kilka dni temu byłam w zaawansowanej ciąży po raz drugi w mojej trzydziestoletniej historii. Prawdopodobnie leżałem na kanapie, chrząkając, gdy próbowałem przewrócić się na drugi bok i prosić kogoś, kto był w zasięgu słuchu, by przyniósł mi Dr. Pepper na lodzie.

Przysięgam, powinienem był nazwać to dziecko Dr Pepper. Pieprz w skrócie. Ten napój pomógł mi przetrwać ostatnie dwa miesiące drugiej ciąży, jak nic innego.

To jest dziwne. Gdy zbliżają się jej jedenaste urodziny, zauważyłam, że po prostu nie uderza mnie to szarpiące serce, słodko-gorzkie uczucie, które zwykle pojawia się za każdym razem, gdy jedno z moich pozostałych dzieci starzeje się o rok. Oczywiście jestem nią podekscytowany, ale po prostu nie płaczę i nie mam ochoty płakać, bo dorasta – tak jak robię to zawsze, gdy inne dzieci trafiają na urodziny.

I wiem dlaczego.

To dlatego, że wiem, że nigdy mnie nie opuści. Nigdy nie będę musiała stawić czoła rzeczywistości jej dorastania, bo wiem, że będzie moja na zawsze. Jej dorastanie o rok nie oznacza tego samego, co z moją pozostałą trójką, która pewnego dnia będzie opowiadać o swoim życiu – czy to oznacza college, pracę, czy zostanie nauczycielami, Navy Seals lub gwiazdami Broadwayu. Nie, w przeciwieństwie do innych dzieci, wiem, że moja młodsza dziewczynka – moja mała petunia – zostanie ze mną na zawsze.

Ona musi.

Bez niej nie byłbym w stanie oddychać.

Nie martw się, jeśli nie sądzisz, że ta intensywność związku matki z córką jest niezdrowa! Kiedy skończy osiemnaście lat, będę miała absolutnie nie ma problemu pozwalając jej rozwinąć skrzydła i latać. Jeśli chce iść na studia, będę w 100% za nią.

Nie naprawdę. Dosłownie będę za nią , podążając za nią z moją walizką, ciągnąc za sobą moją ulubioną poduszkę i kołdrę i niosąc mój boom box. machać i krzyczeć, Czekaj na mamę, kochanie! Będę tam! Oszczędź mi górną pryczę !

Jeśli kiedykolwiek odejdzie… jadę z nią.

I dlatego nie martwię się o jej urodziny.