What Charlie Done Did
Charlie zniknął. Był to pierwszy naprawdę ciepły dzień (w zeszłym tygodniu) po Odwilży Śnieżnej Pokalipsy, a on, nasz żółty laboratorium George i mały czarno-biały szczeniak Josha, Yo-Yo, poszli późnym rankiem na polowanie wzdłuż potoku. Podążyli za zapachem lub czternastu… i nigdy nie wrócili do domu. Byłem w pozycji embrionalnej, wyjmując kciuk z ust tylko na tyle długo, by zadzwonić do Josha, Cowboya Tima i mojego szwagra Tima, by poprosić ich, aby uważali na moje długie, długowłose, długo- Pies o soczystych wargach imieniem Charlie i jego dwaj pomocnicy.
A może jest jednym z ich pomocników? Nadal nie znam hierarchii.
I nie obchodziła mnie hierarchia. Chciałem tylko odzyskać moje kundle.
Marlboro Man pojechał stąd do Timbuktu (znanego również jako linia hrabstwa), aby szukać psów, sprawdzając w domu Josha i w biurze, gdzie znaleźliśmy ziomka po raz ostatni (i jedyny, w mojej pamięci), kiedy Charlie naprawdę się wstał i zniknęli, jeżdżąc drogą za drogą, szukając jakiegokolwiek ich śladu.
*Wstaw Agonizing Night*
Tej nocy śniły mi się psy. Ciągle widziałem, jak policzki Charliego trzepoczą w zwolnionym tempie na ciepłym, wiejskim wietrze. Ciągle wąchałem jego ogarowego potpourri i widziałem George'a trzymającego łapę, żeby się potrząsnąć. Widziałem gluty, które wiernie zasiedlają kąciki oczu Charliego, i jego długie, miękkie uszy, wilgotne i zaschnięte jedzeniem. Budziłem się w nocy, oczywiście wyobrażając sobie najgorsze i przygotowując się na ból.
Kowboj Tim zadzwonił do Marlboro Mana następnego ranka. Psy właśnie pojawiły się w jego domu kilka mil dalej. Marlboro Man natychmiast wskoczył do swojego pickupa i poszedł po buttheads.
Nigdy w życiu nie byłam tak zła na Charliego.
Ale potem, dwadzieścia minut później, wszedł do domu, podbiegł do mnie i zawył.
I szybko się z tym uporałem.
Mogłem nawet pocałować go kilkadziesiąt razy.
Psy wiejskie golą około ośmiu lat życia,
Kobieta-pionierka
