Przyjazna krowa

Friendly Cow

Uwielbiam wiersze Roberta Louisa Stevensona. Moja mama czytała mi je, kiedy byłam małą dziewczynką z piegami (w przeciwieństwie do dużej mamy z piegami, którą teraz jestem) i zapamiętywałam je dla kopnięć. I często, mieszkając na wsi, tak jak teraz, od czasu do czasu przypominam sobie jeden z wierszy, których uczyłem się na pamięć, i uderza mnie, jak bardzo pasują one do mojej wiejskiej egzystencji w dzisiejszych czasach.

Jak ten.

Przyjazna krowa cała czerwona i biała…

Kocham z całego serca.

Daje mi krem ​​z całych sił…

Do jedzenia z szarlotką.

(Z książki Roberta Louisa Stevensona Dziecięcy ogród wierszy )

A właściwie ta krowa wcale nie jest czerwono-biała. Jest czarno-biała.

I tak naprawdę nasze krowy w ogóle nie dają nam śmietany, nie mówiąc już o nakładaniu naszych tart jabłkowych. Oddają mleko swoim cielętom i swoim cielętom tylko dlatego, że nie jesteśmy farmą mleczną, jesteśmy ranczo bydła. Gdybym podszedł do tej krowy i spróbował ją wydoić, nic by mi nie poszło dobrze. Albo zostanę wykopany, przejechany, zranię moje uczucia, albo wszystkie powyższe.

biblijna symbolika liczby 400

Właściwie to na ranczo nie mamy zbyt często tarty z jabłkami. Generalnie mamy szarlotki. Czasami są to tradycyjne szarlotki. Czasami są to płaskie szarlotki. Ale tarty jabłkowe, chociaż czasami je lubimy, są zdecydowanie bardziej wyjątkiem niż regułą. Gdybym napisał ten wiersz, zdecydowanie powiedziałbym raczej szarlotkę niż szarlotkę. Ale nawet bym tego nie powiedział, bo krowy nie dają nam śmietany do jedzenia z niczym, czy to z tartą, czy ciastem.

Ale poza tym wiersz ma rację!

Ha.